معماری آنجاست، پشت ساختمان!
معماری اندام‌واره
معماری آنجاست، پشت ساختمان!
مترجم:
جلال‌الدین بهروزی
نیکلاس گریمشوی، یکی از معماران شرکت‌کننده در دوسالانه ۲۰۰۸ ونیز بود. مصاحبه مفصلی دارد، تکه کوچکی را با هم می‌خوانیم.
معماری شما معطوف است به گویایی کامل سازه، محسوس بودن ریتم، اصالت جزییات و عمق راه‌حل‌های معماری. دیگر چه ویژگی‌هایی را خودتان برمی‌شمرید؟
فکر می‌کنم، اصل برای من جریان و توده انسانی است. متأسفم بگویم که برخی‌ها معماری را اساساً به خاطر جلوه‌های خاص ساختمانی طراحی می‌کنند. مثلاً وقتی مردم به ساختمان آرمانی «دیوید چیپرفیلد» می‌رسند، می‌گویند: «وای عجب ساختمانی!»، ولی وقتی به ساخته من نزدیک می‌شوند فقط جریان آدم‌ها هست و احساس آنها به ساختمان. گذشته از آن، درون ساختمان من همنوا با بیرون آن است، من دنبال این نیستم که مجسمه‌ای بسازم که کسانی را خوش بیاید یا نه.
ولی شما معماری فرانک گری را معماری تندیس‌گونه و بیانگر و گویا توصیف کرده‌اید، مثل جنگلی پوشیده که در آن درون و بیرون درهم آمیخته‌اند. فکر می‌کنید، ساختمان باید از همان بیرون هم بگوید که برای چه ساخته شده است؟
این یک حقیقت است. در پروژه‌های گری، رابطه‌ای بین نما و داخل بنا وجود ندارد. در ساخت‌ها چنین چیزی نیست. او خود همیشه می‌گوید که برایش اصلاً مهم نیست نمای بنای او روی چه چیزی استوار است. برای او مهم است که نما همانی باشد که او می‌خواهد، او چون یک مجسمه ساز کار می‌کند. البته او توانسته است ساختمان‌های باشکوهی بسازد. در این حالت شما مجبور نیستید سازه را رو کنید یا تأکید نمایید. اما من باور دیگری دارم؛ به نظر من مردم باید بتوانند ساختمان را بخوانند و ببینند که از چه ساخته شده‌است.
در جای دیگری نوشته‌اید که ساختمان باید پوست عریانی داشته باشد. منظورتان چیست؟
اعتقاد دارم ساختمان می‌تواند پوست اندام‌واره شفاف داشته‌باشد. می‌تواند پوست عوض کند. سازه و اسکلت می‌ماند ولی پوست عوض می‌شود، تغییر می‌کند و شفافیت و سایه روشن خود را متناسب با شرایط خاص مکانی و اقلیمی نو می‌کند. می‌خواهم این اطمینان را بدهم که معماری آینده معماری ارگانیک خواهد بود نه وسیله‌ای برای هنر مفهومی.
احتمالاً در زندگی خصوصی‌تان، تمام چیزهایی که اطرافتان هستند از آخرین تکنیک‌ها و نوآوری‌ها هستند، مثل اتومبیل آخرین مدل، ساعت چند منظوره، تلفن کامپیوتر، عینک مد روز شیک و . .
نه آن چنان. ولی خوب، من از تویوتای «پریوس» هیبریدی که دارم لذت می‌برم. بگذریم که اتومبیل هوشمندی است و در مقایسه با بسیاری از ماشین‌ها به خاطر نوع سیستم ترمز و کولر و تهویه و چراغ در مصرف انرژی هم به صرفه است. من از آیفون چند منظوره‌ام خوشم می‌آید. اما زیادی اسیر کامپیوتر نیستم. بیشتر دوست دارم با دستم کار کنم و خط بکشم.
منابع:
روزنامه اعتماد ملی، شماره ۷۴۴، پنجشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۸۷، صفحه معماری (ص۷)
کلید واژه:
اصالت، معماری تندیس‌گون، شفافیت، معماری اندام‌واره
